یک حقوقدان در گفت‌وگو با خبرورزشی مطرح کرد؛ آیا باشگاه‌ها می‌توانند از سازمان لیگ شکایت کنند؟
دستورالعملی که امروز از سوی سازمان لیگ به باشگاه‌ها رسیده حاوی نکات حیرت انگیزی است که باید آن را بررسی کرد. برای ادامه مطلب با سایت نتایج زنده مسابقات ورزشی همراه باشید.
کارگروه نظارت بر قراردادها قانونی در دستورالعمل ابلاغی خود به باشگاه‌ها گنجانده که براساس آن تمام حق تبلیغات محیطی را در انحصار گرفته است. البته این تنها بند عجیبی نبود که از آن رونمایی شد و قانون‌های عجیب دیگری هم وضع شده که در همین راستا رسول باختر، حقوقدان ورزشی در گفت و گو با خبرورزشی درباره این ابهامات صحبت کرد.
باختر ابتدا یادآوری کرد که این قانون جدید نیست: پیش از این هم در آیین نامه برگزاری مسابقات به چنین انحصاری اشاره شده بود اما آقایان قانونگذار در بخشنامه جدیدشان جزییات بیشتری را منتشر کرده‌اند و به نظر می‌رسد حتی کوچکترین راه را هم برای اینکه باشگاه‌ها از راه تبلیغات محیطی عاید داشته باشند، بسته‌اند.
وی در خصوص اینکه استقلال چگونه سه فصل قبل توانست این انحصار را بکشند هم پاسخ جالبی دارد: اگر استقلال توانست در آن سال بابت این موضوع منتفع شود، به خاطر فشارها و شیوه‌ای بود که مدیریت وقت این باشگاه در پیش گرفت و نمی‌دانم چرا ادامه دار نشد. متاسفانه خیلی از باشگاه‌ها به دنبال گرفتن حقوقشان نیستند چون توانایی جذب اسپانسر ندارند و به تبع آن نمی‌خواهند کاری را شروع کنند که جز تنش برایشان خروجی دیگری ندارد. هرچند غیرقابل باور است تیمی ورزشگاه اجاره و بازی‌اش را آنجا برگزار کند اما پول تبلیغات را به سازمان لیگ بدهد!
این وکیل ورزشی درباره اینکه اگر باشگاه‌های لیگ برتری درخصوص این موضوع متحد شوند و به فیفا شکایت کنند، گفت: مسئله این است که فیفا سازوکاری برای رسیدگی به شکایاتی از این دست ندارد چرا که اساسا یک موضوع نادر در دنیای فوتبال به شمار می‌رود. اگر تیم‌ها قصد احقاق حق دارند، همگی باید اعتراضشان را به فیفا اعلام کنند که در آن صورت احتمالا آنها به فدراسیون ایران نامه می‌زنند و خواستار روشن شدن موضوع می‌شوند. ولی در قانون جریمه‌ای در نظر گرفته نشده است.
باختر درباره بخش دیگری از اساسنامه جدید که باشگاه‌ها را از عقد قرارداد بیش از یک فصل با بازیکنان بالای ۳۰ سال منع می‌کند نیز اظهار کرد: این هم از آن دسته قانون‌های خنده دار محسوب می‌شود. به جای اینکه برای بازیکنان محدودیت بگذارند، برای مدیران این حدود را رعایت کنند. افرادی که طی یک فصل یا دو فصل حضورشان چنان ضربات آسیب پذیر و قراردادهای نجومی می‌بندند که نفرات بعدی از عهده تعهدات ایجاد شده برنمی‌آیند.